deftige mensen en dingen in het buitenland


Het is hier een beetje stil geweest.
Dat wil echter niet zeggen dat de dames stilgezeten hebben.
Tijdens een bezinningsperiode in de inspirerende Provence hebben ze voor zichzelf beslist hoe het nu verder moet.
Aanvankelijk hadden de dames zich vol enthousiasme op de consultancy gestort. Hooggeplaatste heren werden uitgenodigd om met hen van gedachten te wisselen over de toestand.
Toen echter bleek dat ze, ondanks hun gefundeerde tegenkantingen, willen of niet, eigenaar zouden worden van een bank, werd het de dames eventjes teveel.
Ze gooiden hun gesprekspartner naar het hoofd dat hij dan maar beter zijn zinkende bank het hoofd boven water kon gaan houden ipv terrasjes te doen.
Hij keerde hen de rug toe en de gesprekken zijn afgesprongen.
En ook al waren hun dames mee, de bloemen hebben ze nooit gekregen.
Totaal ontmoedigd keerden de dames terug en trokken zich terug uit de wereld.
Ze kropen onder een grijs fleecedekentje.
Een grijs fleecedekentje? Bonjour tristesse!
Wie de dames kent weet dat deze inertie niet lang kon duren.
Meer dan ooit beseften ze de nood aan dekentjes om je onder te verbergen voor de boze wereld.
Maar moet het dan echt zo een troosteloos dekentje zijn?
En zo gingen de creatieve geesten aan het werk en daaruit werd een spetterend dekentje geboren, een dekentje waar de kleur afspat, je eigen Van Goghschilderijtje om onder te kruipen. Een dekentje dat ieder interieur en iedere zetelligger een boost geeft.

Wil je ook zo een dekentje om de winter en de crisis toch enigszins vrolijk door te komen, klik dan

HIER

(Hou rekening met een iets langere levertijd in geval van gebrek aan productiecapaciteit.)
Intussen zitten de dames op hun bank, ze wachten op hun bonussen.

(Omwille van de privacy en onze deftigheid publiceren we geen foto’s van het gelukkige paar, noch van alle genodigden en gasten in Westminster Abbey, op het banket en het avondfeest.)

Deze slideshow vereist JavaScript.

The Honourable Lady Mary, the Honourable Lady Nel and the Honourable Lady Commentary  are delighted to attend the wedding of the year.

Watch it on Friday 29th, Live from London 09.00 a.m.

BBC1

Eén

VTM online live-stream

VT4

BBC – Royal Wedding



Vandaag draaien we een plaatje, speciaal op verzoek van de moeder van Maggy, voor onze jarige deftige dame Marie!

Prettige verjaardag Marie!

Maak er een mooie dag van!

Hup Holland Hup

Zondag 11 juli 2010 finale WKvoetbal Nederland-Spanje

 

Nooit meer woonden er meer Belgische gepensioneerden in het buitenland. Belgen die in Frankrijk van hun pensioen genieten verdrongen de ‘Benidorm gepensioneerden’ van de eerste plaats.

Opgepast Marie! Het wordt uitkijken bij de lokale kruidenier dat men niet het slachtoffer wordt van een ‘practical joke’ (farce pratique) van een ‘Provence Bastard’ (Bâtard Provençal)!

De dames ontvangen dezer dagen talrijke mails van verontruste lezers.
Of de dames geen inspiratie meer hebben of, erger nog, of ze met pensioen zijn?
We kunnen u gerust stellen: de dames zijn actiever dan ooit.

Terwijl de éne aan de succesvolle uitbouw van haar dotcombedrijf werkt en verdrinkt in de bestellingen, is de andere de drijvende kracht achter de revival van de Marie-Thérèse kroonluchter die mede dank zij de unieke combinatie van genetische voorbeschiktheid, technische knowhow en creatieve inspiratie verenigd in één dame, steeds meer interieurs zal sieren. Zowel in de strakke designwoning als in de klasieke of landelijke woning wordt de Marie-Thérèse opnieuw incontournable.

Maar de dames zouden de dames niet zijn indien zij niet zouden diversifiëren en dus is de derde dame actief in de geheime wereld van de druivenrassen.
Na jaren van intense studie en originele kruisingen kon zij over een paar unieke enten beschikken die de druivenwereld op zijn kop zullen zetten.
Gisteren werden, met grote zorg, deze enten toevertrouwd aan moeder wijnstok en onder het wakend oog van le géant de Provence rijpt nu in stilte op een zeer geheime locatie het nieuwe ras dat over enkele jaren uw bord of uw glas zal sieren: de Malpertuiser.

Dat bloggen kan dus nog een tijdje op een laag pitje staan, de dames zijn nu immers intens bezig met een paar gedwongen indienstnemingen. Een aantal heren heeft al geslaagde proeven afgelegd.

Het moet zowat een maand geleden zijn.

Toen we geheel volgens de wettelijke verplichtingen de tuin aan het debroussailleren waren, vloog van onder een eik een resem kleine gele vliegjes op. Die gele vliegjes verraden de aanwezigheid van truffels had Mr Fiou ons geleerd. Een truffel van eigen kweek, dat leek ons het perfecte ingrediënt voor het kerstdiner en dus plantten wij zorgvuldig een vlagje op de heilige plaats.

Vandaag was de sneeuw gesmolten en de grond ontdooid. Tijd om de zwarte diamant op te graven. Vol goede moed begonnen we aan de graafwerken. De plaats van het vlaggetje leverde niets op. “We kunnen er net zo goed twintig cm naast zitten.” bedachten we en zochten vlijtig verder, daarnaast en nog daarnaast en nog wat verder.

Geen truffel.

Bij gebrek aan een hond of een varken gingen we dan zelf plat op de buik gaan snuffelen op zoek naar die unieke geur. Dat was niet echt een deftig zicht. “Hoe diep zit zo een truffel eigenlijk?” vroeg B. Enig gegoogel vertelde ons dat een truffel één tot vijftien cm onder de grond zit. Die putten van een halve meter konden we dus terug dichtgooien. Een namiddagje graven leverde ons veel stenen, mierennesten en allerlei onbekend aards leven op maar geen truffel.

Mr Fiou heeft ons een fabeltje verteld besloten we. Bestaat die truffelvlieg wel? Ja hoor, ze bestaat zegt internet maar je vindt ze enkel in de buurt van een rijpe truffel. We zullen dus nooit weten of we een maand geleden een unieke truffeloogst gemist hebben.

De truffelmarkt zal veel goed maken.

Truffeloogst van iemand die er  wel verstand van heeft.

L ‘été Indien is voltooid verleden tijd. De watervoorraden moeten worden aangevuld en het is herfst, een gouden herfst met een vlammend kleurenpallet. Daar hoort een stukje wild bij en wild vraagt om girolles. Die zouden kost wat kost in het bord komen.

Helaas helaas, de girolles zijn hier schaars dit jaar, het is te droog geweest, en zo komt het dat wij na een zoektocht langs de markt, de warenhuizen en de winkels nog steeds zonder girolles zaten. Toen we de hoop al opgegeven hadden en  met de ondraagelijke gedachte begonnen te spelen van dan maar doodgewone champignons te nemen,  kregen wij de schitterende inval om toch nog de groentenwinkel in een naburig dorp uit te proberen. We trotseerden moedig een hevige plensbui en ja hoor, deze man die een landgenoot is, toonde met fierheid een schaaltje welriekende girolles. Ze waren weliswaar”ingevoerd” uit het westen maar het was precies wat we nodig hadden en blijgezind vertrokken we richting kookpot.

Het was nog net niet donker, het regende niet meer en wat we toen te zien kregen was meer dan een explosief aperitief. Bij het afdalen van de heuvel zagen we achter ons dit,

foto1

rechts van ons dit,

foto2

en voor ons zagen we ter hoogte van Malpertuis de meest intense regenboog ooit geboren worden.

foto3

Tien minuten ongeveer bleven we ronddraaien, niet wetend waar eerst kijken en toen ging het licht uit en werd het landschap met een donkere mantel bedekt tot morgenochtend.

Merci les girolles.

Volgende pagina »