Het openstellen van deze blog voor gastschrijvers is een groot succes. We voldoen met dit initiatief duidelijk aan een behoefte.

We vonden gisteren een tweede bericht in onze mailbox, deze keer van een zekere Marie. Zij wil ons graag op de hoogte houden van deftige mensen en dingen in het buitenland. Wat wij enkel maar kunnen toejuichen!

Onrechtstreeks vanuit Frankrijk van onze eigen deftige blogreporter ter plaatse:

De ochtend hield de belofte in van weer een mooie dag. De “alimentation générale” had zijn waren uitgestald en ik kwam er goedgezind naar buiten avec ma baguette et ma gazette. Het bankje voor de winkel nodigde mij uit om even te gaan zitten en te genieten van het paradijselijke uitzicht over de vallei.

Even later kreeg ik het gezelschap van een charmant koppel. “Good morning!” zei de heer, de dame knikte. Engels op mijn Franse bank klonk een beetje ongepast en ik antwoordde zoals het een ware habituée past: “jour sjeu dam”. Het koppel genoot duidelijk. Ze begrepen de ziel van dit landschap. Af en toe verzond ik een minzame glimlach in de ijdele hoop een uitnodiging los te weken om hen te informeren over dit hemelse dorp. Helaas, ik las een Franse krant en sprak geen Engels. “Have a nice day” zeiden ze. Ze stonden op en wandelden weg. “Merci, au revoir” Ik keek hen na, wat waren ze deftig en stijlvol.

Een paar dagen later worden we geconfronteerd met een nijpend wijntekort. Onze keuze valt op een wijngoed in een naburig dorp waar biowijn gemaakt wordt. De heilige rust die gebruikelijk rond dit landgoed hangt heeft plaats gemaakt voor gonzende bedrijvigheid. Mensen lopen af en aan, auto’s, stellingen en camera’s alom. De dochter des huizes licht toe dat er een film wordt gedraaid.

Nu ben ik helaas niet echt een cinefiel en sta er niet echt bij stil. Het zal wel over biowijn gaan veronderstel ik. Plots zie ik hem terug, de man van het bankje. Ons kent ons en we groeten elkaar met een handopsteek.

Maanden later in de weekendknack: een reportage over een film die in januari 2007 in de zalen komt: “A Good Year”. Foto’s van de mij zo vertrouwde locatie en foto’s van de hoofdrolspeler, de man op het bankje ….Russell Crowe!! Het was een zeer voorspelbaar flutverhaal maar ik zag mijn achtertuin, mijn dorp, mijn terrasjes, mijn straten en pleinen op groot scherm en ik had een bijzondere connectie met de hoofdrolspeler.

Wat hebben we geleerd?

  1. Lees boekjes zodat je bekende mensen herkent.
  2. Veronderstel niets, vraag erop los. Wat had een simpele “Are you on holiday?” mij kunnen opleveren ? Een uitnodiging voor de filmset, een glas op ons eigen terras met de Russell, een handtekening?

Ik houd het erop dat ik deze mens een deftig plezier gedaan heb door hem niet te herkennen en door helemaal niets te vragen.

Met dit verslag wordt Marie natuurlijk op slag gastlid van de orde. Eén Deftige Dame ontmoet Russell Crowe, een andere Deftige Dame op de set van “Da Vinci Code”. Wie doet nog beter?!